W jaki sposób powstaje cellulit?

Co to jest cellulit?

Cellulit towarzyszy kobietom od wieków. Jednakże problemem stał się dopiero w XX w., w czasie tzw. rewolucji wizerunkowej, kiedy panie zaczęły uwalniać swoje ciała od krynolin i wielowarstwowych długich ubrań, odkrywając coraz śmielej obszary własnego ciała. Zmienił się również styl życia na bardziej siedzący, a sposób odżywiania na bardziej kaloryczny. Cellulit postrzegany początkowo jako status dobrobytu, w czasach kultu pięknego ciała stał się zmorą i utrapieniem. A nie jest to problem marginalny, bo jeszcze do niedawna dotyczył 8 na każde 10 kobiet!

Cellulit można opisać jako zaburzenie wywołane nierównomiernym rozkładem tłuszczu pod skórą, którego objawem są guzki i wszelkie nierówności widoczne na ciele. Szczególnie występuje w miejscach, gdzie zbiera się znaczna część tkanki tłuszczowej, czyli na: udach, pośladkach, brzuchu i przedramionach, a w skrajnych przypadkach nawet na podudziach. Obiegowo cellulit określany jest mianem „skórki pomarańczy” – niechcianej pofałdowanej, nierównomiernej powierzchni skóry.

Zmiany wywołane tą przypadłością nie dość, że nie wyglądają estetycznie, to jeszcze rzutują na samopoczucie i samoakceptację posiadacza.

Nierównomiernym rozmieszczeniu tkanki tłuszczowej, często towarzyszą obrzękowo-włókniste zmiany w tkance podskórnej. Dlatego cellulit to nie tylko sprawa estetyki, ale choroba zapalna tkanki podskórnej, wymagająca leczenia.

Przyczyny powstawania cellulitu

Powstawanie cellulitu jest procesem złożonym, dotyczącym wszystkich struktur skóry i tkanki podskórnej. Uzależniony jest on od wielu czynników, w tym, od preferencji — usposobień genetycznych i gospodarki hormonalnej.

Wśród czynników genetycznych odpowiedzialnych za powstawanie cellulitu wymienia się: płeć (jest to wyłącznie przypadłość kobiet), rasę (cellulit to domena rasy białej), typ biologiczny (w zależności od regionu świata występuje on w większości przypadków w okolicach brzucha lub okolicach bioder), rozmieszczenie tkanki tłuszczowej czy indywidualną dla każdego liczbę komórek tłuszczowych.

Z kolei, współodpowiedzialne za cellulit hormony kobiece, determinują jego powstawanie poprzez poziom estrogenów i zaburzenia np.: “burza hormonalna” w procesie dojrzewania. Nie bez znaczenia są również wahania hormonów w trakcie ciąży i okresu laktacji, miesiączki czy w czasie przyjmowania pigułek lub leków hormonalnych.

Cellulit a hormony

Hormony kobiece często są wskazywane jako najpoważniejsi „winowajcy” opisywanej przypadłości. To m.in. one regulują gromadzenie się komórek tłuszczowych (lipidów). Tu warto wiedzieć, że liczba komórek tłuszczowych uwarunkowana jest genetycznie i jest niezmienna. Zmienia się jedynie ich objętość. Kolejnym odpowiedzialnym jest nieodpowiednia dieta (obfita w tłuszcze zwierzęce i węglowodany, jednocześnie uboga w warzywa i owoce), a zwłaszcza ilość spożywanych pokarmów. Dlatego w „sprzyjających” warunkach, komórki tłuszczowe w sposób dynamiczny zaczynają powiększać swoje rozmiary, z czasem formując się w guzki. Guzki te doprowadzają z czasem do ucisku naczyń krwionośnych i limfatycznych, wpływając na pogorszenie ukrwienia i trofiki tkanek, w konsekwencji upośledzające ich metabolizm. Dodatkowo ich obecność utrudnia przetaczanie płynu w naczyniach limfatycznych (tworzą one układ otwarty), a to zaczyna być widoczne w postaci ciastowatego obrzęku, gdyż płyn z naczyń zostaje „wyciśnięty” do tkanki podskórnej. Zawarte w limfie białka z czasem ulegają zwłóknieniu, przyspieszając tworzenie twardych guzów — widocznych na powierzchni skóry jako nierówności. Na zatrzymanie płynów w ustroju i obrzęki mają wpływ także: nadmiar spożywanej soli, ciasne utrudniają krążenie ubrania, wysokie obcasy (zaburzające działanie mięśni łydki i doprowadzające do obrzęków i upośledzenia krążenia), siedzący tryb życia i brak ruchu (wzrasta masa i objętość tkanki tłuszczowej), spożycie alkoholu (dodatkowe kalorie i nieprawidłowości w metabolizmie tłuszczów) i wreszcie tak powszechny stres, lęki i depresja, które bezpośrednio mają wpływ na zaburzenia gospodarki hormonalnej i samego metabolizmu.

Rodzaje cellulitu

Pod pojęciem cellulitu mieści się kilka postaci tej dolegliwości. Stąd możemy mówić o cellulicie: wodnym, tłuszczowym czy cyrkulacyjnym.

Cellulit wodny (zwany również twardym) – jak wskazuje nazwa, jest skutkiem ubocznym zatrzymania wody w organizmie. A ta jest pochodną: siedzącego trybu życia, niskiej aktywności fizycznej, diety z dużą zawartością soli, antykoncepcji hormonalnej, wysokich obcasów czy częstych gorących kąpieli. Cellulit ten uwidacznia się dopiero w czasie napięcia skóry, kiedy powstające podskórne obrzęki wypierają tłuszcz i limfę tuż pod powierzchnię skóry. Podskórnym nierównościom mogą również towarzyszyć żylaki, niewielki ból, suchość skóry i uczucie ciężkości.

Cellulit tłuszczowy (tzw. miękki) – to efekt nadwagi. Jego przyczyną jest podwyższona masa ciała, przy której skóra staje się nadmiernie rozciągnięta, a przez to cienka i wiotka. Widoczny jest – bez konieczności napinania skóry – na: biodrach, brzuchu, pośladkach i udach, ale również nad kolanami czy na łydkach. To w przypadku cellulitu tłuszczowego mamy do czynienia z efektem „skórki pomarańczy”. Skóra jest wówczas pofałdowana z charakterystycznymi wgłębieniami (”dziurkami”). Utożsamia się go z wysokokaloryczną dietą, w tym, z nadmiernym spożywaniem węglowodanów i łuszczów. W trakcie rozwoju tego typu przypadłości komórki tłuszczowe powiększają swoją objętość, uciskając na naczynia krwionośne i limfatyczne, które w konsekwencji upośledzają trofikę skóry i jej oczyszczanie z produktów przemiany materii.

Cellulit cyrkulacyjny – jest najtrudniejszą do zwalczenia odmianą. Uważa się go za kompilację dwóch powyższych odmian: wodnej i tłuszczowej. Tworzą go zesztywniałe włókna kolagenowe, które straciły swoją funkcję, a mimo tego nadal znajdują się w tkance tłuszczowej, tworząc teraz twarde i zbite grudki. Nie dość, że sprawiają ból to, także swoją obecnością blokują prawidłowe krążenie, tym samym prowadząc do niedotlenienia. Często za przyczynę cellulitu cyrkulacyjnego uważa się: problem z mikrokrążeniem, mało aktywny tryb życia, nieodpowiednią dietę, niektóre leki czy zaburzenia hormonalne. Ta postać cellulitu często występuje na udach i w obszarze nad kolanami.

Stopnie cellulitu

Cellulit nie powstaje gwałtownie. Najpierw pojawiają się objawy subiektywne, wśród których można wymienić opisywane przez pacjentki: uczucie ciężkości, nadmiernego napięcia w obrębie kończyn dolnych, mrowienia, skurcze czy drętwienia. Czasem, zgłaszają one niewielki ból, ale wystarczający, aby o nim nie móc zapomnieć.

Po jakimś czasie, oprócz objawów subiektywnych, zaczynają się uwidaczniać znaki widoczne gołym okiem, jak: wspominana “skórka pomarańczy”, rozstępy, pofałdowania powierzchni skóry, obrzęki, pęknięcia naczyń włosowatych, zmiany trofiki skóry czy żylaki. W związku z tym, że powstawanie cellulitu jest procesem o różnym stopniu osobniczej dynamiki, dlatego w zależności od zaawansowania zmian w powstawaniu tej przypadłości wyróżniono cztery stopnie jego ewolucji:

I stopień – powszechnie kojarzona z cellulitem „skórka pomarańczy” pojawia się jedynie przy ucisku skóry. Zmniejsza się również elastyczność skóry.

II stopień – objawy cellulitu uwidaczniają się przy samozielnym napięciu / skurczu mięśni.

III stopień – oznaki cellulitu widoczne są nawet przy rozluźnionych mięśniach. Zauważalna jest bladość cery. Pojawiają się drobne grudki.

IV stopień – drobne grudki zastępowane są przez guzki podskórne i pofałdowana, które są stale obecne i widoczne na skórze. Niejednokrotnie dają się zauważyć nawet przez cienkie ubrania. Często towarzyszy im ból. Występuje dodatni test „uszczypnięcia”.

Sprawdź nasze zabiegi na cellulit i już dziś umów się na wizytę w gabinecie kosmetologii estetycznej w Rzeszowie.